Nazwa ta w wolnym tłumaczeniu znaczy „Twarda technika finezyjnego uderzenia”. Taką właśnie nazwę od 1984 r. nosi szkoła Kung-Fu w Tarnowie.

Wszystko zaczęło się w Wietnamie, skąd pochodzi Si-Fu Nguyen Van Thang. Jego rodzina od lat posiada własną szkołę sztuki walki, która przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Mistrz Thangod dziecka do 18-tego roku życia ćwiczył i udoskonalał tajniki walki pod okiem swojego ojca Nguyen Van Bach’a, który cieszy się sławą mistrza w Wietnamie. Podczas okupacji francuskiej Nguyen Van Bach brał udział w powstaniu przeciw Francuzom i musial emigrowac do Chin w obawie przed represjami. Tam mieszkal przez 8 lat i studiowal chińskie sztuki walki.

Po wojnie wrocil do Wietnamu razem ze swoim ojcem (dziadkiem Nguyen Van Thanga), i uporzadkowal tradycyjny, rodzinny styl walki z uzupelnieniem w postaci najdoskonalszych technik chińskich i tych wykorzystywanych na polu walki. To wlasnie ten system walki przekazywany jest nastepnym pokoleniom rodziny Nguyen i nauczany w szkole Vo Thuat Thanh Quyen. Nguyen Van Thang przyjechal do Polski w 1976 roku. W tamtych czasach nauczanie sztuki walki w Wietnamie bylo zakazane przez wladze, w zwiazku z czym nie dostal on zgody od ojca na przekazywanie w Polsce rodzinnego stylu walki. W takiej sytuacji zaczal trenowac w Krakowie chińska sztuke walki – Chow Gar. Od 1978 roku prowadzil treningi w Krakowie w szkole Wu-Do-Kan (obecnie Polskie Stowarzyszenie Sztuk Walki Choy Lee Fut). Od 1982 roku w Wietnamie oficjalnie zniesiony zostal zakaz nauczania sztuk walki, dlatego w 1984 roku Nguyen Van Thang dostal zgode od ojca na przekazywanie innym swego rodzinnego stylu. Wprowadzil zatem w material treningow w nowo otwartej szkole w Tarnowie dwa style. VO THUAT THANH QUYEN – tradycyjny styl wietnamski charakteryzujący się walką na bardzo krótki dystans. Wszystkie uderzenia zostają zamaskowane, co powoduje brak skutecznosci w ich blokowaniu. Nie ma tu podziału na bloki i uderzenia, są to te same ruchy. 

Każda technika zaczyna sie blokiem, który przeradza się w miażdżące uderzenie. Każde kopnięcie lub uderzenie wyglada na bardzo delikatne, tymczasem jest w nim zawarta ogromna siła (stąd nazwa szkoły). 
Styl ten poświęca także dużo czasu na studiowanie psychiki i zachowań człowieka na polu walki, co bardzo pomaga w skutecznosci samoobrony. CHOW-GAR – bardzo dynamiczny i agresywny styl stosowany na daleki dystans dzieki naśladowaniu ruchów tygrysa i lamparta. Chow-Gar jest podzielony na odrębne bloki i uderzenia, dzieki czemu nie jest tak skomplikowany jak VO THUAT THANH QUYEN. 
   Został stworzony przez Chow Lung’a pod koniec XIX w. Jest on mieszanką innych stylow. Składa sie z „głowy Hung-Gar (mocny i nieustępliwy), ogona Choy Lee (elastyczny i szybki) oraz ducha tygrysa i leoparda z Shao Lin”.
   Mistrz Thang wychował setki wspaniałych wojownikow, zajmujacych czołowe miejsca w rożnorakich zawodach. W grudniu 1996 r, Si-Fu przekazał szkołę swemu przyjacielowi i uczniowiRobertowi Maślance, który stał się tym samym spadkobiercą stylu oraz Si-Sook wiernie przekazującym to, czego sam się nauczył od Nguyen Van Thanga, który został patronem szkoły. 

• W I etapie adepci uczą się podstawowych uderzeń, kopnięc, sposobów blokowania i unikania ciosow oraz kontaktowania się z przeciwnikiem.  
• W II etapie nauczana jest samoobrona. 
• W III etapie naucza się walki z bronią (kij, szabla, sztylety). 
• W IV etapie uczniowie poznają najtrudniejszą cześć treningu, czyli realną walkę (oczywiście z użyciem ochraniaczy).

W Vo Thuat Thanh Quyen uczy sie nie tylko walki, dyscypliny i koncentracji, ale takze spokoju, roztropności i umiejetności życia w grupie. Adepci uczeni są jak dążyć do doskonałosci. Podawana im jest martwa technika i to oni muszą w nią tchnąć ducha Kung-Fu i przede wszystkim zrozumieć kazdą jej część składową, gdyż doskonałość to świadomość. To jest główne założenie szkoły – wychować dobrego człowieka, a nie wyhodować bezmyślną maszynę do walki.